Wilco Voulon

 

 

Waarom met Stichting Autisme Sportief naar de Himalaya in Nepal?

Mijn naam is Wilco Voulon. Ik woon samen met Sylvia en mijn twee lief kinderen Ruby en Gwyn. Ik ben initiatief nemer van Stichting Autisme Sportief.

Stichting Autisme Sportief gebruikt sport als begeleidingsmiddel met als doel de bevordering, behoud en compensatie van de zelfredzaamheid.

Ik heb de afgelopen jaren vaak de vraag gehad “Wilco wat heb jij met autisme?”. Ik heb daar in eerste instantie nooit echt over nagedacht, het was een gevoel, een gevoel van heel dichtbij, willen helpen en ervoor deze specifieke doelgroep willen zijn.

De eerste keer dat ik met jongeren met autisme ging werken voelde ik hun angst, angst om bepaalde dingen niet goed te doen. Angst om te horen te krijgen dat ze iets toch niet goed konden en angst om achteraf met hun onkunde geconfronteerd te worden.

Ik denk dat daar misschien wel de basis voor mij persoonlijk ligt om met deze geweldige pure doelgroep aan het werk te gaan. Wie mij niet persoonlijk kent zal verbaasd zijn. Want: “ Wilco Voulon is toch die eigengereide oud marinier, ex rechercheur en voormalig hulp officier van justitie die geen angst kent en overal in de wereld al geweest is?!” Dat is enerzijds waar maar ik ken wel degelijk angst. Vanaf het moment dat ik besef kreeg in mijn leven bekroop mij altijd het gevoel dat ik iets niet goed deed en daarop werd aangesproken. Wanneer je in je hechtingsjaren niet optimaal erkend wordt heeft dat de rest van je leven invloed op je handelen en denken. Het maakt je onzeker, je geniet niet van dingen van het leven waar anderen wel van genieten omdat er om een bepaalde reden een angst in je zit dat iets niet onvoorwaardelijk is.

Ik heb echter veel geluk gehad in mijn leven omdat mijn vader mij altijd onvoorwaardelijk gesteund heeft bij alles wat ik deed. Het maakte niet uit of ik het nu goed of minder goed deed, hij erkende mij zoals ik was.  Dat zorgde ervoor dat ik angsten overwon, succes ervaarde op allerlei gebied: sport, studie, werk en uit eindelijk ook op relationeel gebied.

Voor mij viel alle puurheid en schoonheid van het leven op zijn plek tijdens mij Himalaya tocht in 2012 . Nepal is puur, de mensen zijn echt en oprecht zonder overbodige sociale franje. Daarnaast wordt je terug geworpen op jezelf. Je komt er achter dat een positieve levensopvatting, besef wat je allemaal hebt door fijne mensen om je heen en het feit dat een lichaam heel veel aan kan, je over angst heen kan zetten. De succes ervaring van het vol brengen van de oude expeditie route naar Mount Everest basecamp in Nepal gaf mij daardoor een gelukkig gevoel. 

Het dicht bij jezelf blijven, angsten overwinnen en het creëren van een positief zelfbeeld zijn de factoren waar wij dagelijks met de deelnemers van Autisme Sportief  aan werken.Dat proces moet je aan durven te gaan. Dat durven mensen met een autisme spectrum stoornis juist wel wanneer ze de veiligheid van juiste begeleiding “voelen”. Dat laatste is mijn antwoord op “Wilco wat heb jij met autisme?”.

Chase the Rainbow Qua Patet Orbis